SENİ TERKETMEK!!!

Bir gecenin yarısında karar vermiştim, seni terk etmeye. Yüzümde patlayan babamın ilk ve son tokadı otobüs biletim olmuştu.

Omuzumda küçük bir sırt çantası , içim buruk, gözlerimde akıp akmamakta direnen iki damla gözyaşı. Otobüsüm Harem otogarından hareket ettiğinde, camdan yansıyan yüzümü tanıyamamıştım. Hissettiğim acıyı anlatabilecek ne bir kelime, ne de gücüm vardı. Otobüs İstanbul il sınırından çıktığında acım bir kat daha arttı. Kim bilir? Bir daha ne zaman dönecektim, bu taptığım ve terk ettiğim şehre.

Öyle çok şey bırakmıştım ki arkamda. Ailemi, işimi, bir dost tarafından çalınan hayallerimi, arkadaşlarımı. Kısacası benim için değerli olan her şeyimi. Kalbimin üzerine bir kor parçası konmuşcasına içim acıyordu. Ağlamak istiyordum ama boğazımdaki, nereden geldiğini bilmediğim koca bir yumru buna engel oluyordu. Gece boyunca süren, bilinmez geleceğe yolculuğum sabahın ilk saatlerinde son buldu.

Beni ansızın kapılarında bulan arkadaşlarım, ilk şoku atlattıktan sonra soru yağmuruna tuttular beni. Tabii hiçbir cevap alamadılar. Bir süre sonra yeni bir yaşam kurmak istediğimi anlattım onlara. Sağ olsunlar çok yardımcı oldular bana. En azından geçmişi hatırlatmadılar.

Çok zaman almadı kendimi toparlamam, tümüyle iyileşmese de yaralarım kabuk bağladı. Yeni dostlar edindim. Yaralı insanlar, kimsesiz çocuklar, terk edilen yaşlılar tanıdım. Onlarla yeniden sevmeyi öğrendim.

Her şeye rağmen ayakta kalabilmenin, yaşamla savaşabilmenin güzelliğini gördüm. Ne kadar zor olursa olsun, gerçek insan olabilmenin erdemine ulaşabilmeye çalışıyorum. İnsanları olduğu gibi kabul etmeyi, her şeye rağmen onları affetmeyi, nefretimi unutmayı öğrendim.

Asıl olan bendim. Ben varsam, ayaktaysam, her şey vardı. Sevgiler, umutlar.

Yaşam içinde var olan ve olabilecek ne varsa ; benimle yeşerecek veya yok olacaktı.
 

Artık bir ailem yok. Onları bir mezar taşına emanet ettim. Sevgilerini yüreğime gömdüm. Şimdi ise sadece işim, dostlarım ve çok sevdiğim kitaplarım var benim için.

Ya umutlar…Onlara ne mi oldu?

Onların olmadığı yerde var olamam ki.